In het boek ‘Wisselende contacten’ van Karen Walthuis las ik tijdens mijn coachopleiding in 2010 over de verschillende houdingen die je als coach kan aannemen. Voor mij was het een verademing om te lezen dat ik al een eigen stijl van coaching onder de knie had. Tot dan toe dacht ik vooral dat ik hard moest werken om de stijlen die me niet zo lagen onder de knie te krijgen. Dit was echt een inzicht dat motiverend werkte en me een zetje gaf om door te gaan.
Wat ontbreekt er?
Je bent vaak geneigd aandacht en energie te geven aan de zaken waar je nog niet zo bedreven in bent. Dat ontstaat op school, thuis in het gezin waar je bent opgegroeid en ook vanuit de kritische blik op jezelf. Het kan best vermoeiend zijn om steeds van jezelf te vragen om je te ontwikkelen op gebieden waar je niet zo goed in bent. En waarschijnlijk ook helemaal niet zo leuk.
Wat is er al?
Het is eigenlijk veel fijner en logischer om te letten op wat je al wel kunt. Dat zijn namelijk de eigenschappen die bij je horen, oftewel je talenten en vaardigheden. Talenten zijn lastig te herkennen voor jezelf. Je ziet ze gauw over het hoofd omdat het geen moeite kost en je het zelf beschouwd als ‘gewoon’ en ‘makkelijk’. Soms heb je er iemand voor nodig om je te wijzen op jouw bijzondere combinatie van vaardigheden. Zodra je je bewust wordt van jouw sterke kanten, kun je ze ook beter inzetten.
Wat krijg je?
Terug naar de verschillende stijlen van coachen. Bij mij viel het kwartje bij de volgende beschrijving: in de mindfulle boeddhist-houding stelt de coach reflectievragen en houdt een spiegel voor, waardoor de coachee (degene die gecoacht wordt) meer contact krijgt met zijn of haar gevoel en eigen wijsheid. En dat was nog voordat ik me ging verdiepen in mindfulness door het volgen van de 8-weekse mindfulnesstraining en later de opleiding tot mindfulnessbased coaching in 2015. Of misschien heb ik juíst deze ontwikkeling gemaakt vanwege dat eerdere lampje dat ging branden.
Wat nog meer?
Verder herken ik zeker ook in de andere omschreven coachhoudingen zoals: feitelijke vragen stellen, gebruik van vragenlijsten, luisteren met aandacht zodat je je verhaal op een rij krijgt, concrete doelstellingen en een praktische aanpak van de coachvraag, inzet van oefeningen, alternatieven bedenken, resultaatgericht en motiverend coachen, het geven van complimenten, aanreiken van een theorie of model en af en toe een rake analyse. Zo, dat was een hele opsomming. Provocatief coachen zal je bij mij minder terugzien, al ben ik zeker in voor humor tijdens het coachen.
Wat nu?
Overigens kon ik dit boek thuis helaas nergens terugvinden. Waarschijnlijk heb ik het ooit eens uitgeleend (daar ben ik heel goed in). Ik heb alleen geen idee meer aan wie (tja). Gelukkig ben ik goed in het bedenken van oplossingen en was Karen Walthuis zo vriendelijk om een beknopte samenvatting van haar boek te delen met de wereld via haar website, waarvoor dank. Hopelijk heb je nu een beeld bij wat je van mij als coach kunt verwachten. Stel gerust je vragen of geef je reactie als je daar zin in hebt.
